Toen ik in de zomer op het landgoed Coudewater aankwam voor een paar weekjes rust zat het blad groen en vol aan de bomen. Het bood schaduw op de warme dagen. Eind november wandelde ik over een zacht, goudkleurig bladtapijt, op sommige plekken wel enkel hoog. De contouren van de bomen waren duidelijk zichtbaar geworden. Het was mijn, voorlopig laatste, wandeling over het landgoed.

Deze herfst was voor mij VOLUIT LEVEN. Voor mij betekent dit niet verre reizen, een tweede huis of elke week uiteten. Voor mij is Voluit Leven mijn leven uit- en oprekken, buiten mijn comfortzone gaan, ruimte creëren voor nieuwe ervaringen waardoor ik mezelf steeds dieper leer kennen en mezelf kan en durf te zijn. Het is intens!

Ik neem je mee op mijn wandeling door een intense herfst.

Intuïtie
Ik houd niet van googelen, zodat ik de afspraak met mezelf heb dat als ik wat google het gezochte direct bovenaan op mijn scherm staat. Zo ook met dit landgoed. Mijn intuïtie volgen geeft mij vertrouwen dat ik iets doe of laat dat goed en gezond is voor mij, dat ik op de juiste plek op het juiste moment ben. Ook als ik de situatie niet kan overzien en mijn lichaam in een lichte kramp schiet. Want ja, het was buiten mijn comfortzone, het zou intens gaan worden …

Nieuwsgierigheid
Ik was nieuwsgierig naar deze plek omdat mensen hier een woon en werk community bouwen. Dat leek mij interessant en uitdagend, en dat was het ook. Wonen én werken met elkaar is intens. Je woont met je collega’s én je werkt met je huisgenoten. Een mens gaat niet zomaar in een community. Daar is nieuwsgierigheid voor nodig, openheid en flexibiliteit, de bereidheid tot zelfreflectie, moed en een gezonde dosis humor. Community-mensen zijn prachtmensen!

Persoonlijke ontwikkeling en bewustwording
Ik viel met mijn neus in de boter, want binnen de community wordt gewerkt aan persoonlijke ontwikkeling en bewustwording. Mensen volgen trainingen, blijven eten, slapen. En ze vertoeven in onze woonkamer en keuken. Zie je het al? We wonen en werken met elkaar én met onze gasten. Als je hier niet getriggerd wordt, ben je waarschijnlijk al verlicht!

Innerlijke vrijheid
Dit is een basisprincipe van de community. En hoewel ik het zo graag wil, bleek al snel dat ik hieromtrent nog wat innerlijk werk te doen had. Voorbeeldje: Iedere ochtend om 7 uur is er een stiltemeditatie in de kapel. Op basis van innerlijke vrijheid ga je daar naar toe of niet. Je zet je wekker of niet. Twee keer ben ik geweest en twee keer voelde ik dat ik niet deed wat ik écht wilde, namelijk buiten zijn. ’s Morgens vroeg buiten zijn, wandelen, de vogels horen, de zon zien opkomen, de nieuwe dag inademen, de herfst ruiken, door de bladeren banjeren. Dat is mijn innerlijke vrijheid, het liefst alleen, in stilte.

Eenheidsbewustzijn
Als hoogsensitieveling en een tikje autistisch had ik mezelf aangeleerd om weg te kijken van wat ik zag, voelde en ervaarde. Ik wist dat wegkijken mijn mechanisme was om mezelf te beschermen tegen de pijn van wat ik zag wat niet waar, oprecht of rechtvaardig was. Dat mechanisme had het zwaar te verduren! Uiteindelijk moest ik het opgeven; ik kon niet langer wegkijken, en moest de pijn doorvoelen. ‘Ieder mens heeft zijn eigen perspectief en kijkt er anders naar’, kreeg ik als feedback. Ik begrijp wat daarmee werd bedoeld, dat heb ik óók geprobeerd: er anders naar kijken. Maar al kijk ik 100 keer anders naar de waarheid, ik kijk nog steeds naar de waarheid en zie dat het waar is. Ik weet dat ik lang niet de enige mens ben die worstelt met rechtvaardigheid.

De pijn is weg. Ik wil en kan blijven kijken, voelen en ervaren. Ik kan mezelf en de ander zien vanuit het perspectief dat alles en iedereen een plek heeft in het geheel. En dat alles en iedereen alle aspecten van de schepping in zich heeft, ongeacht of dat tot uiting komt. Dat is het eenheidsbewustzijn. Met andere woorden: ALLEEN MÉT JOU, PRECIES ZOALS JE NU BENT, ZIJN WE COMPLEET!

Samenwerking
Mijn dochter en ik startten dit avontuur samen. We hebben samengewerkt, en WOOW, wat ging dat vanzelf! Het was een beetje verdrietig dat ik de community wilde verlaten terwijl zij daar wilde blijven. Zoals ze zei: ‘Ik wil hier nog blijven, want ik ben hier nog niet klaar.’ Onze samenwerking belooft een hoop goeds voor de toekomst als onze paden weer samen komen.

Unieke paden
Ieder mens loopt zijn eigen pad, het is uniek. Soms loop je een tijdje met iemand of een groep op. Zo zie ik dat ook met deze twee maanden in de community. Wat ik eigenlijk al wist, en in de groep nog eens helder werd, is dat ik bij voorkeur alleen loop. Door werkelijk in de groep te zijn, en het aan te gaan, kon ik afrekenen met gevoelens van twijfel, eenzaamheid, vreemd, eigenwijs en koppig zijn. Nu zeg ik: ik ben een solist, maar wel een die graag af en toe een tijdje met je oploopt. Toegeven dat het pad van de community niet mijn pad is, gaf ruimte en helderheid voor mijn eigen pad.

Madre de la casa
Het was wonderlijk om te ervaren hoe snel ik mijn natuurlijke rol van moeder binnen het huis innam. Koffietjes met stroopwafels, buiten omdat er sjekkies gerookt werden. Bloemen op tafel, waxinelichtjes voor de sfeer, meer structuur, oog en oor voor de andere bewoners, meer thuis-gevoel.
Ik zag mezelf bewegen in die rol en voelde dat het genoeg was geweest. Genoeg gezorgd en gemoederd. Het is tijd voor mijn creativiteit.
Van een huisgenoot ontving ik dit gedicht.

Madre de la casa,
Moeder van het huis
gaf elke bewoner en bezoeker
het warme gevoel van thuis.

Ze voelt als geen ander,
heeft een hart van goud.
Verliefd op de bloemenweide,
Onwijs WIJS over hoe een mens rouwt.

Haar herfst ging over bomen,
die grote bladeren losliet.
Bladeren die een pad vormden,
waar elke voetstap van geniet.

Dit geritsel hoorde ze aankomen,
met een koffietje in haar hand,
haar twee hija’s aan haar zijde.
Met een koekje en gelach hielpen
zij elkaar uit de brand.

Maar ook madre’s de la casa
gaan weer verder met hun pad des LEVEN.

Na al dat zorgen voor de ander
mogen ze nu eindelijk wat liefde aan zichzelf geven.

Resonantie
Ik schreef in het begin van dit stuk al over intuïtie. Als ik mijn intuïtie volg kom ik op plekken en ontmoet ik mensen waarmee ik resoneer. Het is te vergelijken met een ‘thuis-gevoel’. Waarmee en met wie ik resoneer heeft te maken met wat ik wil beleven, creëren en ervaren. Zo is het met deze community en met de mensen die er zijn. Ik kan het niet anders zeggen dan dat het stuk voor stuk unieke exemplaren zijn! En dat ze ideeën, visies, dromen en wensen hebben die mij inspireren omdat ze mijn beeld van de wereld op- en uitrekken. Ze zijn met thema’s bezig waar ik weleens of nog nooit van had gehoord. Het zijn moedige mensen die durven bewegen buiten de kaders en van wat hoort. En ik ben zo blij dat ik met hen resoneer!

Van een andere bewoonster ontving ik dit boekje: DICHTER. op de schouders van reuzinnen 
Het gaat over vrouwen, niet zomaar vrouwen. Stuk voor stuk reuzinnen, met schouders waarop je kunt staan. Vrouwen aan wie je gerust een voorbeeld kunt nemen.

Creativiteit
Het plan was om halve dagen aan mijn creativiteit te werken. Ik had wel wat ideeën om meer creativiteit in het rouwproces in te brengen. Maar ik ben niet verder gekomen dan een beginnetje, want ik had niet verwacht dat het leven in een community zoveel energie van mij zou vragen. Ik voelde geen ruimte, had (nog steeds) geen inspiratie en kwam niet verder dan het verzamelen van creatieve materialen en het doen van wat kleine experimenten. Wat wel heel duidelijk is geworden is dat ik weven heel leuk vind. Dat is het beginnetje van mijn nieuwe creativiteit.

Ruimte
Sinds ik terug ben in Schipluiden ervaar ik meer ruimte. Ruimte in mezelf, in mijn huis, in mijn agenda, in mijn hoofd, in mijn hart, in mijn lijf, in mijn leven, op mijn bankrekening, ruimte om mij heen. Die ruimte was er altijd al, ik ervaarde het alleen nog niet. Het is het gevolg van deze intense herfst: ik heb mijn leven op- en uitgerekt, en daar ben ik best trots op. Ik kijk uit naar mijn volgende parttime woon- en werkplek, want ik vind het heerlijk om ergens voor een paar maanden te landen, te wonen en te werken. Zo ontdek ik steeds weer nieuwe plekken en ontmoet ik bijzondere mensen waar ik steeds weer naar terug kan. Dat voelt zó RUIM!

Voluit Leven
Voor mij staat deze intense herfst voor Voluit Leven. Het was lang niet altijd makkelijk, maar het was het waard. Door werkelijk oude patronen en overtuigingen over mezelf, het leven en de wereld achter me te laten heb ik mijn leven op- en uitgerekt. Ik ben zoveel meer over mezelf te weten gekomen. Ik ben meer thuis in mezelf en van daaruit kan ik meer Voluit Leven.

De community heeft een eigen bloementuin. Tot ver in de herfst kon ik daar bloemen plukken. Ik word daar zo blij van!!

Heeft deze blog je geïnspireerd om ook Voluit te Leven? Ben je ook nieuwsgierig geworden en wil je dat samen met mij verkennen? Neem gerust en vrijblijvend contact op door een berichtje te sturen naar willy@effectiefrouwen.nl of via het contactformulier. Ik antwoord altijd!