BorstkankerBlog 9
Twijfel is goed
‘Ik twijfel’, zeg ik tegen de huisarts. Ik zie dat haar lichaam een beetje ontspant. Ze vertelt dat ze mijn situatie met collega’s heeft besproken. Ook die hebben moeite met de keuze die ik heb gemaakt. Ze noemt nog eens mijn leeftijd, mijn vitaliteit en de grote genezingskans. Hoewel ze globaal mijn context kent, nemen zij en haar collega’s die niet mee in hun beoordelingen.
Dat laatste zeg ik haar ook, waarna ze in ons gesprek ruimte maakt om meer op de context in te gaan.
Ik realiseer me weer hoe vanzelfsprekend het voor mij is om vanuit een holistische visie naar mensen te kijken. En hoe vanzelfsprekend het voor de huisarts is om situaties hoofdzakelijk medisch te bekijken.
Toch hebben we een fijn gesprek en sluiten we af met haar voorstel dat ik mijn twijfels ga bespreken met de oncoloog.
Je dacht dat je iets wist, handelt daarnaar en dan blijkt na verloop van tijd dat er iets is veranderd. Je gaat twijfelen. Dat is in eerste instantie vaak een akelig gevoel. Je wilt niet twijfelen, je wilt daadkrachtige keuzes maken, je wilt verder. Twijfel wordt nog wel als een zwakte gezien.
Maar twijfel is heel normaal in ons leven. Er is zoveel informatie op basis waarvan we onze keuzes kunnen maken. Daarnaast veranderen de wereld, de maatschappij, de planeet en de mens in rap tempo. Het is een hele tour om persoonlijke keuzes te maken. Hoeveel uit de externe wereld laat je meewegen? Op welk innerlijk niveau maak je die 100% persoonlijke keuze?
Al mijn innerlijk werk heeft wel wat voortschrijdende inzichten opgeleverd. Daardoor ben ik op een dieper niveau in mezelf gekomen en ben ik niet meer op de plek waar ik de keuze maakte om niet regulier te behandelen. Ik erken dat ik twijfel en laat de twijfel toe. Twee innerlijke bewegingen. Weg is het akelige gevoel, daar is de ruimte en de opluchting: ik mag elke dag van gedachten veranderen. Jij ook.
Ik deel met mijn dochter en een paar vrienden dat ik twijfel. Hun reacties zijn oprecht en respectvol. Wat hebben ze een geduld met me! Behalve één persoon die moeite heeft met mijn getwijfel: ’Je ben toch naar het bevolkingsonderzoek geweest?! Wie A zegt moet ook B zeggen!’
Ik begrijp deze reactie, en juist zulke reacties helpen mij enorm. Want wat doet zo’n reactie met mij? Is het puur zijn reactie op de situatie of resoneert het ook met mij? Dat laatste kan ik voelen. Blijf ik ontspannen, dan resoneert het niet. Voel ik onrust in mijn lijf, dan heb ik zelf ook het idee dat ik moet doorpakken omdat ik naar het bevolkingsonderzoek ben geweest.
Het blijft rustig in mijn lijf.
Zo kom ik in situaties waarin ik mijn twijfel kan onderzoeken. Ik spreek mensen, hoor iets op de radio, lees wat op het internet, ga naar ademtherapie, ontvang Reiki, teken, wandel en weef. Mijn zelfhelend vermogen draait op volle toeren.
En elke dag neem ik de tijd om stil te zijn met mezelf. Ik kan niet meer zonder. Het is geen mediatie. Mijn gedachten gaan gewoon door, maar daar hoef ik niets mee. Gewoon stoppen, zitten, niets doen en stil zijn. Want in de stilte gebeurt het.
Oude kinderpijn, familiepatronen, oordelen en ideeën over mezelf en anderen, ik laat het allemaal los. Het mag allemaal gaan, het dient niets en niemand meer. Zo kom ik steeds dieper in mezelf, word nog meer mezelf en ben nog meer in contact met de bron.
Twijfel is goed
Wil je reageren op de blog? Stuur me gerust en vrijblijvend een berichtje: willy@effectiefrouwen.nl. Ik antwoord altijd, al kan het door de huidige situatie wat later zijn.